Ervaringen
Een vrouw komt in een nieuwe wereld
terecht, de wereld van relaties...
Hallo Bert en Marieke,
Door het schrijven van dit mailtje wil ik jullie laten weten hoe het mij de
voorbije maand is vergaan. Het eerste dat bij mij opkomt, wanneer ik terugdenk
aan 25 augustus, wat een bijzondere dag was het. Er is die dag voor meerdere
mensen veel gebeurt op een manier die aan andere mensen, die er niet bij zijn
geweest, moeilijk is uit te leggen.
Bewust heb ik gewacht met jullie te schrijven om de opstelling zijn werk te
laten doen. Maar ik kan nu niet meer langer wachten om jullie deelgenoot te
maken van mijn ervaringen van de afgelopen maand.
Wanneer ik nu denk aan contacten met andere mensen, relaties dan heb ik het
idee dat ik in een volledig nieuwe wereld terecht ben gekomen. Een wereld
waarin ik het gevoel heb, dat ik (eindelijk) aan het thuis komen ben. Dat ik
mag zijn wie ik ben: een mens met een intens verlangen naar contacten,
relaties en communicatie. De contacten en relaties die ik heb, daarvan merk ik
dat ze aan het verdiepen zijn. Ik merk bij mijzelf dat ik makkelijker op
iemand afstap om bijvoorbeeld even een praatje te maken. Maar ook dat andere
mensen eerder op mij afstappen. Elke keer wanneer ik me hiervan bewust ben,
dan kijk ik daar in verwondering op terug. Door te kiezen voor relaties en
niet voor de eenzaamheid van mijn ouders, merk ik dat ik anders naar mijzelf
aan het kijken ben. Ik zie mezelf nu als waardevol iemand, waar het goed voor
is dat ze in relatie staat met andere mensen. Daarnaast merk ik dat andere
mensen meer deelgenoot maak van wat ik denk/mijn gedachten. Tot nu toe was ik
gewend, in navolging van mijn vader, om mijn gedachten niet hardop te
verwoorden. Ik hield ze voor me. De afgelopen tijd ontdekte ik bij mijzelf,
dat ik een enorme angst/loyaliteit had naar vooral mijn vader om mijn
gedachten uit te spreken, om andere mensen deelgenoot te maken van mijn
gedachtewereld. Daardoor liet ik andere mensen niet toe in mijn wereldje. Ik
hield andere mensen onbewust en onbedoeld op afstand. Door er nu stapje voor
stapje er wel voor te kiezen om andere deelgenoot te maken van mijn gedachten,
merk ik dat mijn wereld aan het vergroten is. Er zijn nog genoeg momenten dat
ik het spannend vindt om een ander deelgenoot te maken van wat me bezighoudt
en open te staan voor wat de ander bezighoudt. Maar ik wil er nu steeds weer
opnieuw er bewust voor kiezen om wel de uitdaging aan te gaan om de ander toe
te laten in mijn wereld. Stapje voor stapje. Ik weet van mijzelf dat ik dit
soort zaken bedachtzaam doe. Dat het op deze manier bij mij past. Door het wel
te doen, geef ik de ander en mijzelf een mooi cadeau. Dat is een wetenschap
die meer en meer in mijn gedachten komt en zich gaat settelen!
Met jouw tip aan het eind van de middag, Bert om iets te gaan doen met
boosheid richting mijn vader heb ik nu nog niks gedaan. Ik merkte bij mijzelf,
dat alles wat loskwam na de opstelling de nodige energie van mij vroeg in
combinatie met het opstarten van mijn werk na de zomervakantie, dat
dit nog te vroeg was. Maar langzamerhand merk ik, dat ik er aan toe ben om
hier iets mee te gaan doen. Ik wil de komende tijd opzoek gaan, naar iemand
die mij hierbij verder kan helpen. Mocht je daar nog suggesties voor hebben:
deze zijn welkom!
Bedankt voor jullie bijdrage in het vinden van de nieuwe wereld die nu voor
mij aan het opengaan is! Tot mails.
Warme groeten,
A.A.
Klik hier om terug te gaan naar alle ervaringen...
|